Om even voor elf uur in de ochtend van zaterdag 21 september 2024 staan zo’n honderd mensen in het zonnetje voor het gebouw De Boog in Lent bij Nijmegen. Het is de start van de 56e Nijmegen-Rotterdam, 160 km. De toespraak is deels tweetalig vanwege vijftien buitenlandse deelnemers. 62 wandelaars gaan even later op pad om zo’n 29 uur later in Rotterdam te finishen. Ruim dertig vrijwilligers van de RWV gaan hen daarbij helpen. De toeschouwers, vaak vrienden of familie de een wandelaar hebben weggebracht, klappen en roepen nog naar de wandelaars: “Succes, tot morgen!”.
De wandelroute is ook dit jaar weer onder handen genomen. Gewenste en noodzakelijke aanpassingen in de route maken dat veel voor de wandelaars en de vrijwilligers anders is dan vorige jaren. Zo zijn er nieuwe plekken voor verzorgingsposten en twee nieuwe rustpunten. De belangrijkste veranderingen zijn positief. Al in de voorbereidingen bleek dat zich duidelijk meer wandelaars inschreven voor de langste wandeling van Nederland. Dat is goed nieuws.
Na twee edities die uiteindelijk werden gekenmerkt door stortregen en kou was het op 21 en 22 september droog en warm, zelfs iets te warm. Natuurlijk maakte de warmte en de zon het zwaarder. Maar na ongeveer 35 kilometer gaat de route de bossen bij Rhenen in en later geeft de avond nog meer gewenste afkoeling. Toch heeft de warmte zijn tol geëist. Met 58 wandelaars gaan we verder over de Amerongse Berg, met 69 meter het hoogste punt van de wandeling. Nabij Moordrecht komt de wandelroute ruim zes meter onder zeeniveau. Voor Nederlandse begrippen is er sprake van een serieus hoogteverschil. Toch begrijpen enkele buitenlandse deelnemers niet dat wij het hebben over de Amerongse Berg. “Je kan het nauwelijks een heuvel noemen”. Toch horen we ook van hen dat ze onderweg genieten van de route.
In Leersum staat een maaltijd klaar. Bloemkoolsoep, pasta met keuze uit twee soorten saus en een yoghurt/vers fruit toetje. De zaal van De Binder ziet er uit als een mengeling van kleedkamer, restaurantzaal en feestzaal. Het is naast lekker ook gezellig om met wandelaars en vrijwilligers samen te eten. Met 57 wandelaars gaan we de nacht in, dus één uitvaller in Leersum. Later in de nacht vallen helaas nog drie wandelaars uit. De teller komt zo op totaal 8 uitvallers en 54 wandelaars aan de finish in Rotterdam.
Als we hier schrijven ‘wandelaars’ dan is dat inclusief Sebastiaan, die deze monstertocht in rolstoel aflegde. Niet iedere wandelaar kan Nijmegen-Rotterdam zomaar doen. Nou, we hebben gezien dat dit ook voor rollende deelnemers geldt. Met respect zagen we hoe Sebastiaan onverharde paden rolt, obstakels omzeilt of zich er gewoon overheen werkt.
In de loop van de ochtend wordt het weer warm en warmer. Het schema van Nijmegen-Rotterdam is afgestemd op een vlot wandeltempo. De marsleiding puzzelt om ook de langzame wandelaars nog ‘in de race’ te houden en toch niet in te leveren op de 29 uren die er voor deze wandeling staan. Bij de finish in het Kralingsebos liepen 52 van de 54 deelnemers als één groep naar de finish. Vooraan liep Thomas Leijtens, de enige deelnemer die deze eeuw is geboren. Hij mocht, mede daarom, de RWV-vlag dragen.
Veel applaus en emotie bij de laatste meters en een vlotte gezamenlijke afsluitende bijeenkomst in de kantine van het Langepad sluiten een mooi weekend af. Bijna tachtig diploma’s worden uitgereikt. Alle gefinishte deelnemers en de vrijwilligers krijgen een bewijs van hun 160 kilometer. Iedereen krijgt van de andere aanwezigen applaus. Bij Sebastiaan klinkt dat extra enthousiast. Dat zegt wat over de waardering van zijn prestatie door de wandelaars. Er wordt in verschillende talen afscheid genomen met “tot volgende keer” als belofte. Dat is een mooi compliment voor de organiserende RWV.